Петар Печков
Објавено: понеделник, 30 март 2009
На почетокот од минатиот век, во месноста Мегдан, живеела Донка Јаричкова, по која многуте ергени од градот воздивнувале. Кога слегувала во чаршијата мајсторите и чираците, престанувале со работа а таа знаејќи дека многумина ја гледаат гордо со исправена става ќе прошетала, не погледнувајќи во никого.
Меѓу ергените што ја сакале бил и кондураџиајта Миле Ивчев, кој иако не бил многу при пара, бил убав. Меѓу Донка и Миле се родила љубов, за која веќе дознала велешката чаршија. Разбрал и таткото на Донка, Пецко, кој не сакал да има зет чевлар, па решил да ја омажи за некој богат и имотен. За ќерката убавица нашол младоженец од Башино Село, кој имал лозја и многу земја.
Без знаење на Донка се било завршено, дури и прстен се дал а веста за свршувачката, како гром ја погодил убавицата. Таа не сакала да се спротивстави на строгиот и избувлив татко, но љубовта кон кондураџијата Миле била голема. Енергична и смела, таа не сакал да слушне за договорот, за дадениот збор, за срамот што ќе пукне ако не ја исполни желбата на домашните. Дури и забраниле да излегува од дома, за да не се гледа со Миле. Дошол денот на свршувачката, дошло момчето со другарите, со подароци и свежо уловена вардарска риба. На чардакот биле другарките на Донка, која дома ја пржела рибата и тагувала, но не се помирувала со судбината. Таа во еден момент ја повикала другарка и и побарала да го оди кај Миле и тој дојде тука.
И како во американските љубовни драми, Миле побрзал со другарите, кои го поткачиле преку ѕидот, тој влегол во собата на Донка. Двајцата млади се погледнале и било јасно дека тие се наменети еден за друг, по што храбро и смело за тоа време ја покажуваат нивната љубов. Набрзина исчезнуваат преку прозор и го заодуваат натамошниот заеднички живот. Пукнал голем срам па татко и на Донка, Пецо не сакал да им прости.
Во 1903-тата им се раѓа синот Јованче. Стариот Пецо не сака да слушне за внукот и ќерката. Следната година на Прочка, Донка, Миле и Јованче дошле кај Пецо, но тој понуденото чоканче со ракија го скршил на подот. Прошка не им дал. Тие излегле, за да по некое време се вратат. И повторно иста слика, двете понудени чоканчиња ракија од зетот и ќерката, завршиле скршени од Пецо. Третата понуда било бардаче кое исто е скршено. Миле извадил од појас бакарно ѓумче а во пазувите на Пецо завршил внукот Јованче. Пецо сега е скршен, беспомошен, вели „не се крши ѓумче а уште помалку внук“ и така им простува на Донка и Миле.
Во следните години семејството се зголемува со Веса, Борис, Славе и Богде. Од најмладиот син Богде Ивчев историјата на песната „Се посврши сербез Донка“ е раскажана на Никифор Смилевски, кој ја објавува во книгата „Песната и коренот“.
Меѓу ергените што ја сакале бил и кондураџиајта Миле Ивчев, кој иако не бил многу при пара, бил убав. Меѓу Донка и Миле се родила љубов, за која веќе дознала велешката чаршија. Разбрал и таткото на Донка, Пецко, кој не сакал да има зет чевлар, па решил да ја омажи за некој богат и имотен. За ќерката убавица нашол младоженец од Башино Село, кој имал лозја и многу земја.
Без знаење на Донка се било завршено, дури и прстен се дал а веста за свршувачката, како гром ја погодил убавицата. Таа не сакала да се спротивстави на строгиот и избувлив татко, но љубовта кон кондураџијата Миле била голема. Енергична и смела, таа не сакал да слушне за договорот, за дадениот збор, за срамот што ќе пукне ако не ја исполни желбата на домашните. Дури и забраниле да излегува од дома, за да не се гледа со Миле. Дошол денот на свршувачката, дошло момчето со другарите, со подароци и свежо уловена вардарска риба. На чардакот биле другарките на Донка, која дома ја пржела рибата и тагувала, но не се помирувала со судбината. Таа во еден момент ја повикала другарка и и побарала да го оди кај Миле и тој дојде тука.
И како во американските љубовни драми, Миле побрзал со другарите, кои го поткачиле преку ѕидот, тој влегол во собата на Донка. Двајцата млади се погледнале и било јасно дека тие се наменети еден за друг, по што храбро и смело за тоа време ја покажуваат нивната љубов. Набрзина исчезнуваат преку прозор и го заодуваат натамошниот заеднички живот. Пукнал голем срам па татко и на Донка, Пецо не сакал да им прости.
Во 1903-тата им се раѓа синот Јованче. Стариот Пецо не сака да слушне за внукот и ќерката. Следната година на Прочка, Донка, Миле и Јованче дошле кај Пецо, но тој понуденото чоканче со ракија го скршил на подот. Прошка не им дал. Тие излегле, за да по некое време се вратат. И повторно иста слика, двете понудени чоканчиња ракија од зетот и ќерката, завршиле скршени од Пецо. Третата понуда било бардаче кое исто е скршено. Миле извадил од појас бакарно ѓумче а во пазувите на Пецо завршил внукот Јованче. Пецо сега е скршен, беспомошен, вели „не се крши ѓумче а уште помалку внук“ и така им простува на Донка и Миле.
Во следните години семејството се зголемува со Веса, Борис, Славе и Богде. Од најмладиот син Богде Ивчев историјата на песната „Се посврши сербез Донка“ е раскажана на Никифор Смилевски, кој ја објавува во книгата „Песната и коренот“.
| Tweet |
